خونهای که بچهی کوچک توش باشه پر از صدای بازی و خندهست، پر از صدای زندگی. مهم هم نیست کدوم کشور باشه یا پدر و مادر چه دینی داشته باشن.
ولی توی خونههای بچهدار یه صدای دیگه هم میتونه صدای زندگی باشه. صدایی که من وقتی میشنومش بند بند وجودم مالامال از شکرگزاری میشه.
اون هم شنیدن صدای نماز خوندن پسرهاست. وقتی دیگه بدون تذکر و یادآوری من نماز میخونن و صداشون از توی اتاقشون شنیده میشه. نمیتونم بگم چه قدر برام دلنشینه این صدا. اصلا تکراری نمیشه. اصلا عادی نمیشه. الحمدلله رب العالمین